Zaczne od tego, że wyspaliśmy się porządnie. I humory lepsze i więcej optymizmu w nas jest.

Dziś ważny dzień, ponieważ odbieramy motocykle. Bedziemy nimi daleko od miasta, więc trzeba odebrać spokojnie i bez pośpiechu. Żeby potem nie żałować, że się coś przeoczyło

Poniżej album ze zdjęciami z naszej okolicy. Zrobione po drodze po motocykle.

Odebraliśmy motocykle. Procedura zajęła ponad dwie godziny. Formalności, umowa, zapłata. Dobraliśmy kaski. Trudno, trzeba w używkach jechać. Są wygodne, bo nieźle „dotarte”. Zamontowaliśmy gniazda do nawigacji i telefonu. Dodaliśmy przedłużenie bagażników. Zapoznaliśmy się z motocyklami i zrobiliśmy próbne jazdy. Sprzęty używane w dobrej kondycji. Spotkaliśmy w wypożyczalni Amerykanów i Polaków. Pogadaliśmy, wymieniliśmy doświadczenia.

Potem pierwsza w życiu jazda do hotelu. Czyli jazda w Wietnamie! Ręce miałem tak spocone z nerwów, że mi się manetka gazu wyślizgiwała, a rękawic nie miałem. Jazda w Wietnamie skuterem to jest wyzwanie.

Andrzej chciał zobaczyć miejsce gdzie pociąg przejeżdża przez miasto między domami. Zrobiło się z tego komercyjne widowisko. Poza tym pociąg jedzie o godzinie 21 a w weekendy o 17. Czyli nie zobaczymy. Ale posiedzieliśmy w knajpce przy torach, zjedliśmy smaczną zupę Phô bô i poszliśmy dalej zwiedzać miasto.

Jeszcze przed zachodem słońca poszliśmy nad jezioro Tay. Jest tam grobla, pośrodku której jest świątynia. Już była zamknięta, ale ładne widoki były na nią.

Filmiki z ulic. Kraj skuterami płynący.

Niedziela nastała jakby nielegalnie, zbyt szybko. Jet lag. 6 godzin różnicy. Jak tylko telefony chwycily internet po wylądowaniu, to ten nowy czas wskoczył na ekran i koniec – obowiązuje. 

Mamy osiem godzin brutto między lotami. O 15 startujemy do Hanoi, a jest 7 rano.

Lotnisko Changi jest ogromne. Żeby z terminala na inny przedostać się, trzeba jechać wewnętrzną kolejką. To nie przelewki. Wejścia do korytarzy, czy odnóg lotniska mają oznaczenia w minutach marszu. I są to wartości 7-9 minut. Pomyłka może być kosztowna czasowo.

Oddaję na przechowanie swoją torbę i już wolny i lekki jestem gotowy na miasto.

Udajemy się na stację pociągu miejskiego i jedziemy na stację City Hall. Jedzie się około 30 minut z lotniska do centrum.

Upał jest ogromny. Jest 32°C i jest wilgotność taka, że zaraz jesteśmy mokrzy.

Andrzej jest nerwowy i boi się, że spóźnimy się na lot. Chodzimy po ścisłym centrum tylko. I tak tu planujemy być za trzy tygodnie, więc nie mamy poczucia straty.

Jako fan Formula 1 zwracam uwagę na znane mi elementy toru ulicznego. To nocny wyścig w świetle silnych lamp, więc za dnia i po demontażu toru, nie wszystko jestem w stanie wyłapać. Tak czy inaczej to jest to miejsce, które tyle razy oglądałem w telewizji.

Godzinę wcześniej jesteśmy już przy naszej bramce lotu do Hanoi. Spokojnie czekamy. Lot jest nudny i trwa trzy godziny. Na uwagę zasługuje pyszne jedzenie jakie podano. To tylko kurczak z ryżem, ale jakie to było smaczne. Dobry prognostyk kulinarny na Wietnam.

Hotel jest zarezerwowany. Już doczekać się nie możemy prysznica i i normalnego spania.

Ja uwielbiam taką przesiadkową egzotyczną podróż, ale nie będę zakrzywiał rzeczywistości – to jest po prostu bardzo męczące.