608 km, Biszkek – Jalalabad

To była najpiękniejsza droga górska jaką jechałem w życiu. Ale po kolei.

Już przed siódmą byliśmy w drodze. Na śniadanie kawa, snickers i melon. Brzmi mało poważnie ale jest to i smaczne i na trochę starcza. Z Biszkeku trzeba wyjechać 40 km na zachód i dopiero na wysokości miasta Karabałta skręca się na południe. Tam zaczyna się droga M41. Po kilkunastu kilometrach są bramki i trzeba zapłacić 5$ za motocykl. Podobno jest to opłata za 4 tunele. To wszystko na wysokości 800 mnpm. Potem zaczyna się jazda przez góry. Piękny asfalt, serpentyny, mostki. Cudowna droga. Jeśli nie najpiękniejsza, to na pewno w pierwszej trójce. Góry są ogromne, jedzie się właściwie wąwozem rzeki Karabałta, co chwilę zmieniając brzegi. Skały są na wyciągnięcie ręki. Te góry są inne niż polskie czy europejskie i to sprawia, że te góry są niesamowite. Nie umiem sprecyzować, ale od razu widać że to jest poza Europą.

Dość szybko wjeżdżamy na 3000 mnpm potem jeszcze ze 200 i dojeżdżamy do tunelu. Wąski i przejazd powinien odbywać się wahadłowo, jest nawet czerwone światło. Ale tylko my się zatrzymaliśmy, reszta „wali” na czerwonym. To my też. Tunel jest wąski i zadymiony. Oczywiście nic się nie stało i wszyscy przejechali. Po drugiej stronie tunelu następuje zjazd z tego pasma gór. Też około godziny się jedzie, aż dojeżdża się do ponad stu kilometrowej równiny. Jesteśmy na 2000 mnpm. Widać co nas czeka i po godzinie wbijamy się w kolejne pasmo górskie. Powtórka. Jest przepięknie, inaczej. Jest zimno a przed chwilą był ukrop. Wjeżdżamy na chyba 3400 mnpm. Potem Jedziemy wzdłuż rzeki Naryn. Przepiękna turkusowa rzeka. Jedzie się wzdłuż niej setki kilometrów. Raz po lewej raz po prawej. Wcześniej robimy postój. Obiad w przydrożnym zajeździe jakich wiele. Zamiast krzeseł są leżanki. Trudno tak jeść ale potem można legalnie się położyć. Menu skromne. Baranina smażona i placek. Mnie to bardzo smakuje. Jest tłuste i jest dużo mięsa. Do tego czajnik z czarną herbatą i cukier. Oczywiście zamiast kubków są czarki. W mieście Ugut rzeka Naryn ma tamę. Potem jest już dużo słabiej. Zaczynają się miasteczka i do samego Jalalabad droga jest męcząca i ruchliwa. Miasto nie powala. Hotel swoje czasy świetności miał dawno temu. Jest jeszcze w nim instytucja pani „etażnej”, pierwszy raz widzę taką panią w hotelu. Zarządza piętrem. Idziemy na miasto zjeść. Nie ma restauracji, coś dziwnego. W końcu coś znajdujemy i kolacja jest pyszna. A już miałem wątpliwości czy coś zjemy. Do tego po dwa browary, lodowate. Jeszcze szybkie zakupy i spać, bo jutro kolejny dzień.

Day 41
608km, Bishkek – Jalalabad

It was the most beautiful mountain road I’ve ever went through. But everything in its correct order.

We’d already been on the route before 7a.m. A cup of coffee, a Snickers and a melon for our breakfast. It doesn’t sound serious but it’s tasty and gives us power for some time. We had to ride 40km west of Bishkek and in Karabalta turned south. The Road M41 starts in this city. After some kilometers we spotted gates and had to pay 5$ per one motorcycle. Apparently it’s a fare for 4 tunnels. Everything 800m above sea level. Then starts the ride in the mountains. The asphalt was great, hairpin bends, bridges. A wonderful road. It’s in my top three, if not the most beautiful road. The mountains are huge, the road led us through the Karablta river valley and regularly changed its banks. You could reach rocks with your hand. These ranges are different from Polish or European mountains and it makes them amazing. I can’t define this feeling but you can immediately see that it’s outside Europe.

We reached 3000m above sea level quite fast, then about 200m and entered the tunnel. It was narrow and the traffic inside should be alternating. There was even a red light. But only we stopped, everyone went on the red. So we did the same thing. The tunnel is narrow and filled with smoke. Of course nothing happened and everybody passed. At the other side of the tunnel we started to ride downhill. After one hour we entered a 100-kilometre plain. This was an altitude of 2000m above sea level. We could see the next mountain range in front of us and after one hour got into it. A repeat. It’s beautiful but different. It was cold but a minute ago we rode in the heat. We reached approximately 3400m. Then rode along the Naryn river for hundreds of kilometers, often changing the banks. It’s beautiful and turquoise. Before the river we made a stop for the dinner in one of many roadside inns. They had couches instead of chairs. We had problems with eating in this position but could lie freely afterwards. The menu was modest. A piece of fried mutton and a pie. I like this food. It’s fatty and full of meat. A teapot with black tea and sugar in addition. Of course they had bowls instead of mugs. The Narin river has a dam in Ugut. Then the views were less spectacular. Towns started to appear and the road to Jalalabad was tiring and busy. The city isn’t breathtaking. The golden years of our hotel are long gone. They still have a post of “etazhna”, I see such a lady for the first time. She manages a particular floor. We went outside to eat something. No restaurants, it’s strange. Finally we found something and the supper is delicious. I started to have doubts concerning our meal here. Two ice-cold beers in addition. A fast shopping and we go to sleep because tomorrow have another hard day.